--»

Aurea · 2013-07-17 06:39:22

Popalone fragmenty listĂłw opisujÂących tajemniczÂą roÂślinĂŞ:

…roÂślina ta nazywana jest przez miejscowych Nyphealea. Nikt z Quentai nie potrafiÂł mi odpowiedzieĂŚ na pytanie [nieczytelne] ta nazwa. Podejrzewam, Âże moÂże mieĂŚ ona zwiÂązek z staroelfickimi okreÂśleniami Nyphes – oznaczajÂącego ÂświatÂło i Aleasis – ktĂłre okreÂślaÂło niegdyÂś mrok. Wydaje siĂŞ to mieĂŚ sens biorÂąc pod uwagĂŞ jej niezwykÂłe wÂłaÂści [nieczytelne] erenach niegdyÂś obozowaÂły elfy. Czy to wtedy odkryto tÂą roÂślinĂŞ? O moÂże to oni jÂą tu przynieÂśli? NajwaÂżniejsze jednak, Âże jest tu jej wystarczajÂąco duÂżo, aby gatunek mĂłgÂł przetrwaĂŚ. Niesamo…

..Ăłr Quentai na niziny. ZioÂło to uwielbia sÂłoĂące tak bardzo, iÂż roÂśnie na najwyÂżej poÂłoÂżonych wierzchoÂłkach i jest doÂśĂŚ Âłatwe do zauwaÂżenia. Trzeba jednak pamiĂŞtaĂŚ, Âże nikt, kto dostanie siĂŞ tak daleko i wyjdzie caÂło z niebezpieczeĂąstw czyhajÂących [nieczytelne] doÂśĂŚ wraÂżliwej duszy aby zauwaÂżyĂŚ jej niezwykÂłoÂśĂŚ. W sÂłoĂącu jej kwiat lÂśni niczym najczystsze biaÂłe zÂłoto, a jej liÂście w dotyku sÂą niby najdelikatniejszy aksamit. KaÂżdy, kto [nieczytelne] uje inny zapach. PonoĂŚ przywoÂłuje ona zapachy z przeszÂłoÂści waÂżne dla naszej przyszÂłoÂści. PrzeraÂża mnie, Âże czujĂŞ ciÂągle zapach spalonych ci

…iĂąstwa, gdy w moim mieÂście Âżywcem spalono mojÂą matkĂŞ, podejrzewanÂą o czarnÂą magiĂŞ. A ona tylko kochaÂła alchemiĂŞ, jak ja. Nie nasza wina, Âże jest to nauka niezwykÂła. PoszukiwaliÂśmy innych jej wÂłaÂściwoÂści. Niewykluczone, Âże [nieczytelne] yrzÂądzona leczy rany, ale aby to sprawdziĂŚ, muszĂŞ najpierw sprowadziĂŚ jÂą do swojej pracowni. ZabraliÂśmy juÂż doÂśĂŚ i zabezpieczyliÂśmy coÂś co wyglÂąda jak jej nasiona. Powoli schodzimy z gĂłr. Stoki Quentai sÂą bardzo niebezpieczne. ZatrzymaliÂśmy siĂŞ w dolinie przy najwyÂższym szczycie pasma. Zwiadowcy mĂłwiÂą, Âże orki obozujÂą niebezpiecznie blisko i musimy [nieczytelne] wyruszymy ponownie. Mamy wielu rannych i sÂłabych, mam nadziejĂŞ, Âże damy radĂŞ dotrzeĂŚ na dĂłÂł i rozpoczÂąĂŚ badania. RoÂślina musi byĂŚ chroniona przed Âświatem, nie wiemy czy nie jest niebez…

Vamirelle · 2013-07-26 09:09:08

PowtĂłrzĂŞ siĂŞ, ale Âświetny tekst:-) Irvette opisaÂła juÂż w swoim profilu, jak zostaÂła przyjĂŞta do rodu. MyÂślĂŞ wiĂŞc, Âże moÂżemy poczÂątki rodu ograniczyĂŚ do naszej dwĂłjki i Lasai. MoÂżna przeprowadziĂŚ sesjĂŞ, albo zwyczajnie opisaĂŚ historiĂŞ. Druga opcja byÂłaby bardzej przejrzysta. Obecnie jestem na Âłodzi, wiĂŞc mogĂŞ coÂś naskrobaĂŚ i pĂłÂźniej wstawiĂŞ tutaj do poprawki. Potem taki juÂż poprawiony tekst wstawimy do opisu rodu.

Nadal nie mamy grafika, ktĂłry stworzyÂłby nam herb rodu. W herbie powinien byĂŚ motyw tajemniczego ziĂłÂłka oraz koÂźlej czaszki...i oczywiÂście nazwisko.

Aurea · 2013-07-26 11:18:45

Jestem leniwa, wiĂŞc kopiujĂŞ fragment wiadomoÂści, ktĂłry wysÂłaÂłam Vamirelle:

Wpis do dziennika, kwestia autorstwa wg mnie powinna byĂŚ raczej "do wyjaÂśnienia". MoÂżna zgadywaĂŚ, Âże byÂł to jakiÂś zielarz/alchemik podrĂłÂżujÂący z wojskami w celu znajdywania nowych roÂślin, ale byĂŚ moÂże rĂłd Er Nyphala po latach odnajdzie inne, nie zniszczone jego dzienniki i wtedy odkryje jego toÂżsamoÂśĂŚ (taka szansa na kontynuowanie fabularnej rozgrywki rodu). Jak znajdÂą siĂŞ w posiadaniu to chyba kwestia indywidualna. KaÂżda z nas ma fragment i chyba to my musimy same zdecydowaĂŚ czy ktĂłraÂś bĂŞdÂąc w KrĂłlewskiej Bibliotece przypadkiem znalazÂła go wsuniĂŞtego w ksiÂąÂżkĂŞ, czy na targu kupiÂła skrzyniĂŞ w ktĂłrej wieku byÂł wsuniĂŞty, czy moÂże dostaÂła go od babki. W kaÂżdym razie teraz musimy ustaliĂŚ, ktĂłra jak go znalazÂła, a po zdobyciu roÂśliny razem moÂżemy szukaĂŚ ÂźrĂłdÂła pochodzenia dokumentu i toÂżsamoÂści autora - duÂżo zabawy na dÂługie miesiÂące dla rodu

MoÂżemy zrobiĂŚ to jako historiĂŞ, ale nie chcĂŞ ÂżebyÂś odwalaÂła caÂłÂą robotĂŞ, wiĂŞc proponujĂŞ, Âżeby kaÂżda z nas wybraÂła w jaki sposĂłb znalazÂła fragment (i tu podaÂła, ÂżebyÂśmy siĂŞ nie powtarzaÂły), a potem opisaÂła to fabularnie, oraz jej podrĂłÂż na szczyty gĂłr Quentai - potem moÂżesz opisaĂŚ jak siĂŞ zobaczyÂłyÂśmy i jakieÂś Âładne podsumowanko machnÂąĂŚ, Âże tak powstaÂł rĂłd, a pĂłÂźniej juÂż majÂąc historiĂŞ bĂŞdziemy strzec ziĂłÂłka i doszukiwaĂŚ siĂŞ autora dziennikĂłw. To oczywiÂście tylko propozycja, do ewentualnego obalenia

Jak nie znajdziemy grafika to kiedyÂś na forum byÂł taki temat Âże ludzie opisywali, co chcÂą mieĂŚ na grafice a jakaÂś dobra duszyczka to robiÂła, moÂżna sprĂłbowaĂŚ

Vamirelle · 2013-07-26 12:17:34

MyÂślĂŞ wiĂŞc, Âże Vam bĂŞdÂąc u Lasai i przeglÂądajÂąc w jej pracowni jakÂąÂś starÂą ksiĂŞgĂŞ w elfim spisanÂą, znajdzie wraz z siostrÂą jeden z fragmentĂłw (moÂże byĂŚ ten o zapachu ziĂłÂłka) i postanowiÂą wybraĂŚ siĂŞ w gĂłry. Tam spotkajÂą siĂŞ w trĂłjkĂŞ i postanowiÂą poÂłÂączyĂŚ siÂły w celu zbadania roÂśliny. Lasai jako najstarsza zaÂłoÂży rĂłd. To moÂżna ubraĂŚ w sesji. Potem moÂże dojÂśĂŚ opis o tajemniczym znikniĂŞciu Lasai, w czasie kiedy planowaÂły kolejnÂą wyprawĂŞ w gĂłry celem zdobycia kolejnych prĂłbek. Vam jako mÂłodsza jej siostra zostaje gÂłowÂą rodu. Potem bĂŞdziemy prowadziÂły radoÂśnie fabularne badania, bĂŞdzie Âślub, a po Âślubie moÂżemy zaczÂąĂŚ zbieraĂŚ nowych czÂłonkĂłw rodu. Ale na to jeszcze jest duÂżo czasu:-) ProponujĂŞ powoli rozpoczÂąĂŚ sesjĂŞ z wyprawÂą w gĂłry. MogĂŞ dziÂś wieczorem coÂś wstawiĂŚ na forum:-)

Co do herbu, jeÂśli ta duszyczka jeszcze istnieje, to jest to niczym kropla miodu:-) w osobnym wÂątku wrzucĂŞ propozycjĂŞ propozycjĂŞ do omĂłwienia i korekty.

Aurea · 2013-07-26 15:11:05

Jestem za i wieczorem bĂŞdĂŞ dostĂŞpna wiĂŞc co nieco moÂżna skleiĂŚ. Aurea mogÂła znaleÂźĂŚ kartkĂŞ w kuferku zakupionym na straganie (postaram siĂŞ do 18 to opisaĂŚ) i postanowiÂła wyruszyĂŚ z wynajĂŞtym rycerzykiem (coby nie byÂło, Âże nie-walczÂąca kobieta sama gĂłry Quentai podbija).

Ehh... trochĂŞ objĂŞtoÂściĂłwka mi wyszÂła, na Âżyczenie mogĂŞ skrĂłciĂŚ...

WieczĂłr juÂż powoli chyliÂł siĂŞ ku koĂącowi, gdy wreszcie dotarÂła do Deallii. ByÂło doÂśĂŚ chÂłodna jak na tĂŞ porĂŞ roku, jednak po caÂłodniowej podrĂłÂży czuÂła siĂŞ przemĂŞczona i z caÂłÂą pewnoÂściÂą nie najÂświeÂższa, dlatego jak tylko dotarÂła do miasta, skierowaÂła konia prosto do karczmy w celu wynajĂŞcia przytulnego pokoiku na piĂŞtrze, gdzie mogÂłaby siĂŞ odÂświeÂżyĂŚ i spĂŞdziĂŚ noc przed dalszÂą drogÂą do budynku redakcji. MiaÂła masĂŞ zalegÂłoÂści, a fakt, Âże przez ostatni miesiÂąc zaszyÂła siĂŞ w swojej chatce, wcale tych zalegÂłoÂści nie umniejszyÂł, wrĂŞcz przeciwnie. ZnuÂżona, musiaÂła uwaÂżaĂŚ, by miarowy stukot koĂąskich podkĂłw o kamiennÂą drogĂŞ jej nie uÂśpiÂł przed dotarciem do celu, mimo to przymknĂŞÂła na chwilĂŞ powieki. Z pĂłÂł-drzemki wyrwaÂła jÂą zmiana, jakÂą spowodowaÂło nagÂłe zatrzymanie siĂŞ wierzchowca i jego niezadowolone prychniĂŞcie.
„Co Ci nie pasuje w idealnie rĂłwnej…” - nie dokoĂączyÂła swojego wyrzutu, gdy otworzywszy oczy, ujrzaÂła powĂłd niezadowolenia konia. Przed nimi jakiÂś dziadek bezczelnie rozstawiÂł siĂŞ ze swoimi starociami i wÂłaÂśnie podbiegaÂł do niej taszczÂąc ze sobÂą jakiÂś garnek. „Pani, ÂświeÂżutko ze rdzy zeskrobany! Odlany! Solidny! Mojej babce, matce i mnie sÂłuÂżyÂł, posÂłuÂży Pani Szanownej wnukom!”
StarajÂąc siĂŞ zachowaĂŚ spokĂłj, odpowiedziaÂła bez namiĂŞtnie:
„GarnkĂłw mam dosyĂŚ, a ten ma dziurĂŞ w samym dole.”
Staruszek spojrzaÂł na swoje cudeĂąko, z minÂą wskazujÂącÂą, Âże wÂłaÂśnie uraziÂła umiejĂŞtnoÂści kulinarne jego babki i matki, jednak niezraÂżony wyjÂąÂł uÂłamany kawaÂłek drewienka i dalej z entuzjazmem poczÂąÂł woÂłaĂŚ:
„To moÂże ÂłyÂżka! Lekko nadÂłamana, ale czegĂłÂż wiĂŞcej do mieszania Pani potrzeba?”
WidziaÂła, Âże jegomoÂśĂŚ nie da za wygranÂą wiĂŞc z cichym westchnieniem zawrĂłciÂła wierzchowca. Po przejechaniu kilkunastu sÂąÂżni zorientowaÂła siĂŞ, Âże byÂła to jedna z nielicznych tutaj niepokrĂŞconych drĂłg, ktĂłrymi Âłatwo mogÂła dotrzeĂŚ do celu. Zrezygnowana postanowiÂła jednak kupiĂŚ coÂś od nachalnego dziadka.
„Och! Czyli Pani Droga namyÂśliĂŚ siĂŞ raczyÂła, ale ÂłyÂżka…” – poczÂąÂł siĂŞ rozglÂądaĂŚ jak ktoÂś kto wÂłaÂśnie zgubiÂł ukochane dziecko – „…gdzieÂś siĂŞ…a niewaÂżne! I tak do niczego byÂła” – podbiegÂł do sterty gratĂłw i zaczÂąÂł przerzucaĂŚ jedne Âśmieci przez drugie. Aurea miaÂła juÂż doÂśĂŚ czekania i wyraÂźnie poddenerwowanym gÂłosem, rzuciÂła:
„Panie! Daj Pan cokolwiek i pozwĂłl przejechaĂŚ!”
W tym momencie staruszek chwyciÂł pierwsze lepsze zakurzone pudÂło i radoÂśnie powrĂłciÂł do swojej nieszczĂŞsnej klientki:
„Kuferek! TrochĂŞ zakurzony, ale jaki praktyczny! Niewielki, a pojemny…”
„BiorĂŞ” – wyciÂągnĂŞÂła rĂŞkĂŞ po towar pragnÂąc jak najszybciej zakoĂączyĂŚ tÂą farsĂŞ.
„DziesiĂŞĂŚ ZÂłotych Monet” – uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ odsÂłaniajÂąc goÂłe dziÂąsÂła, gdzieniegdzie przerwane pojedynczymi, poÂżĂłÂłkÂłymi zĂŞbami.
„I-ile?...Znaczy, tak, bierz i daj przejechaĂŚ…”
Staruszek odebraÂł naleÂżnoÂśĂŚ i po trzykrotnym sprawdzeniu, czy nie zostaÂł oszukany w mgnieniu oka zwinÂąÂł swĂłj kram zwalniajÂąc drogĂŞ niewiaÂście. Po wielu trudach i stosunkowo Âłatwym zamĂłwieniu pokoju, przypiĂŞÂła konia i udaÂła siĂŞ na gĂłrĂŞ. W chwili jak rzuciÂła toboÂłek na ziemiĂŞ usÂłyszaÂła huk drewna uderzajÂącego o drewno…
„No tak…kuferek…tyle za niego daÂłam to chociaÂż zobaczĂŞ ile jest wart…”
WyjĂŞÂła z toboÂłka zakurzone ohydztwo i zdmuchnĂŞÂła z niego sporÂą warstwĂŞ kurzu. WyglÂądaÂł nawet Âładnie, ale Âżeby siĂŞ mu przyjrzeĂŚ musiaÂłaby nieÂźle siĂŞ napracowaĂŚ nad jego renowacjÂą.
„Ciekawe czy to diabelstwo siĂŞ chociaÂż otwiera”
Skrzypienie starych zawiasĂłw daÂło, o dziwo, pozytywnÂą odpowiedÂź.
„Otwiera siĂŞ… i zamyka nawet…a potem znĂłw otwiera…z caÂłÂą pewnoÂściÂą wart swej ceny” – rzuciÂła ironicznie. Po obejrzeniu zdobyczy niezbyt subtelnie odÂłoÂżyÂła, rzec by nawet moÂżna rzuciÂła, staroĂŚ obok ÂłĂłÂżka. OczywiÂście! StarczyÂło lekkie uderzenie, Âżeby ten cenny kuferek zgubiÂł jednÂą czĂŞÂśĂŚ. PodniosÂła kawaÂłek drewna z zamiarem wyrzucenia go do kosza. DotknÂąwszy go jednak zorientowaÂła siĂŞ, iÂż to nie byÂł kawaÂłek drewna, a papieru…do tego popalonego i z caÂłÂą pewnoÂściÂą nie pospolicie produkowanego…
„Co u diabÂła…” – delikatnie rozÂłoÂżyÂła kartkĂŞ i zaczĂŞÂła czytaĂŚ…
…iĂąstwa, gdy w moim mieÂście Âżywcem spalono mojÂą matkĂŞ, podejrzewanÂą o czarnÂą magiĂŞ. A ona tylko kochaÂła alchemiĂŞ, jak ja. Nie nasza wina, Âże jest to nauka niezwykÂła. PoszukiwaliÂśmy innych jej wÂłaÂściwoÂści. Niewykluczone, Âże [nieczytelne] yrzÂądzona leczy rany, ale aby to sprawdziĂŚ, muszĂŞ najpierw sprowadziĂŚ jÂą do swojej pracowni. ZabraliÂśmy juÂż doÂśĂŚ i zabezpieczyliÂśmy coÂś co wyglÂąda jak jej nasiona. Powoli schodzimy z gĂłr. Stoki Quentai sÂą bardzo niebezpieczne. ZatrzymaliÂśmy siĂŞ w dolinie przy najwyÂższym szczycie pasma. Zwiadowcy mĂłwiÂą, Âże orki obozujÂą niebezpiecznie blisko i musimy [nieczytelne] wyruszymy ponownie. Mamy wielu rannych i sÂłabych, mam nadziejĂŞ, Âże damy radĂŞ dotrzeĂŚ na dĂłÂł i rozpoczÂąĂŚ badania. RoÂślina musi byĂŚ chroniona przed Âświatem, nie wiemy czy nie jest niebez…
W miarĂŞ czytania, czuÂła jak zapach starej krwi zmieszanej z zapachem palonego papieru uderza jej do gÂłowy. Dziwnym trafem zapomniaÂła o zmĂŞczeniu i pogrÂąÂżyÂła siĂŞ w rozmyÂślaniu nad istotnoÂściÂą znaleziska, zupeÂłnie zapominajÂąc o dotychczasowym celu podrĂłÂży.

A i ile mamy czasu na napisanie "podrĂłÂży w gĂłry"? Mam kogoÂś, kto mĂłgÂłby odegraĂŚ rolĂŞ wynajĂŞtego ÂżoÂłdaka, ale jak nie ma na to czasu, to mogĂŞ po prostu sama opisaĂŚ ruchy postaci

Ostatnio edytowany przez Aurea (2013-07-26 17:18:20)

Vamirelle · 2013-07-26 18:39:37

SkrĂłciĂŚ?! OszalaÂłaÂś? Chcesz skracaĂŚ tekst, kiedy ja wÂłaÂśnie cierpiĂŞ widzÂąc cztery wersy na krzyÂż? ;p
Co do czasu...dobrze by byÂło siĂŞ w miarĂŞ uwinÂąĂŚ...w koĂącu miaÂłybyÂśmy coÂś sensownego w opisie rodu;) No i nasze postacie juÂż by siĂŞ poznaÂły, a najwyÂższy czas, moim zdaniem;p SwojÂą drogÂą, mam juÂż poczÂątek i koniec opisu, nic tylko sesjĂŞ w Âśrodku cytowaĂŚ

To byÂł bardzo ciĂŞÂżki, ale teÂż bardzo interesujÂący dzieĂą, ktĂłry przyniĂłsÂł wiele poÂżytecznego. MÂłoda elfka spojrzaÂła na mrocznÂą, a w jej oczach malowaÂła siĂŞ ogromna nadzieja. LiczyÂła poniekÂąd na pochwaÂłĂŞ, ale przede wszystkim pragnĂŞÂła usÂłyszeĂŚ, Âże sÂą czynione postĂŞpy i Âże moÂże w koĂącu zapisaĂŚ w dzienniku eksperymentu coÂś, co kiedyÂś dumÂą bĂŞdzie jÂą napawaĂŚ. Mroczna spojrzaÂła na mÂłodszÂą siostrĂŞ i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ leciutko, po czym spokojnym, opanowanym, ale peÂłnym zadowolenia gÂłosem rzekÂła:
"No Vamirelle, dziÂś masz powĂłd do zadowolenia. Dawka byÂła wyjÂątkowo duÂża, powiem nawet, Âże porĂłwnywalna do dawki przy prawdziwym ukÂąszeniu, a prĂłcz lekkich zawrotĂłw gÂłowy i wypiekĂłw na policzkach, nie doznaÂłaÂś dziÂś Âżadnych innych efektĂłw zatrucia. MogĂŞ ÂśmiaÂło i uczciwie powiedzieĂŚ, Âże jesteÂś uodporniona na jad naszego ÂżĂłÂłtego przyjaciela."
Po tych sÂłowach mroczna odÂłoÂżyÂła ÂżĂłÂłtego pajÂąka do klatki, ktĂłrÂą pÂłĂłtnem zasÂłoniÂła, by zwierzĂŞ siĂŞ nie denerwowaÂło. Vamirelle natomiast siĂŞgnĂŞÂła po dziennik eksperymentu, by stosowne zapiski poczyniĂŚ. Starannie zapisujÂąc kaÂżdy zauwaÂżony efekt dziaÂłania jadu pajĂŞczego na jej organizm zerkaÂła raz po raz na miejsce, gdzie Lasai wbiÂła igÂłĂŞ w celu wprowadzenia dawki jadu. ByÂła zadowolona. Ba! ByÂła ogromnie dumna z siebie. OdÂłoÂżyÂła piĂłro, zasypaÂła kartĂŞ mÂączkÂą, by inkaust osuszyĂŚ, po czym zamknĂŞÂła oprawiany w skĂłrĂŞ notatnik. WstaÂła i podeszÂła do przepastnego regaÂłu dÂźwigajÂącego ogrom starych ksiÂąg. UjĂŞÂła jednÂą z nich w dÂłonie i poÂłoÂżyÂła na stole, siadajÂąc obok siostry.
"Lasai, sprĂłbujmy dziÂś umieszaĂŚ tĂŞ starÂą miksturĂŞ na ropiejÂące rany. Przyjaciel mĂłj pomocy tego rodzaju potrzebuje, a skoro postĂŞpy rĂłwnieÂż alchemiczne poczyniÂłam, to mogÂłybyÂśmy sprĂłbowaĂŚ..."-mĂłwiÂąc to, patrzyÂła na swÂą siostrĂŞ niemalÂże bÂłagalnym wzrokiem, jednak odpowiedzi nie czekajÂąc, zaczĂŞÂła przewracaĂŚ karty owej starej niezwykle ksiĂŞgi, co jeszcze w elfim jĂŞzyku spisana byÂła. Zanim jednak wÂłaÂściwÂą kartĂŞ odnalazÂła, wzrok jej zatrzymaÂł siĂŞ na skrawku papieru, co popalone brzegi miaÂł i utkwiony miĂŞdzy stronicami byÂł. WyjĂŞÂła go ostroÂżnie i co jakiÂś czas na siostrĂŞ spoglÂądajÂąc, na gÂłos przeczytaÂła jego treÂśĂŚ:
"..Ăłr Quentai na niziny. ZioÂło to uwielbia sÂłoĂące tak bardzo, iÂż roÂśnie na najwyÂżej poÂłoÂżonych wierzchoÂłkach i jest doÂśĂŚ Âłatwe do zauwaÂżenia. Trzeba jednak pamiĂŞtaĂŚ, Âże nikt, kto dostanie siĂŞ tak daleko i wyjdzie caÂło z niebezpieczeĂąstw czyhajÂących [nieczytelne] doÂśĂŚ wraÂżliwej duszy aby zauwaÂżyĂŚ jej niezwykÂłoÂśĂŚ. W sÂłoĂącu jej kwiat lÂśni niczym najczystsze biaÂłe zÂłoto, a jej liÂście w dotyku sÂą niby najdelikatniejszy aksamit. KaÂżdy, kto [nieczytelne] uje inny zapach. PonoĂŚ przywoÂłuje ona zapachy z przeszÂłoÂści waÂżne dla naszej przyszÂłoÂści. PrzeraÂża mnie, Âże czujĂŞ ciÂągle zapach spalonych ci..."
Gdy tylko skoĂączyÂła czytaĂŚ Ăłw notatkĂŞ, spojrzaÂła z zaciekawieniem na siostrĂŞ, a widzÂąc rĂłwnie zaciekawione spojrzenie swej siostry, zaczĂŞÂła szybko wertowaĂŚ strony ksiĂŞgi. Po dÂłuÂższej chwili zrezygnowaÂła jednak, gdyÂż nic poza tÂą notatkÂą nie znalazÂła. Ponownie wiĂŞc na siostrĂŞ spojrzaÂła i jedyne, co rzekÂła do niej to krĂłtkie pytanie nie poprzedzone Âżadnymi sÂłowami zastanowienia, czy innÂą racjonalnÂą reakcjÂą:
"Lasai, co robimy?"-WziĂŞÂła gÂłĂŞboki wdech w oczekiwaniu na odpowiedÂź, liczÂąc na kolejnÂą moÂżliwoÂśĂŚ nauczenia siĂŞ czegoÂś nowego. To, co usÂłyszaÂła w odpowiedzi bardzo jÂą uradowaÂło:
"A co byÂś chciaÂła zrobiĂŚ, moja maÂła siostrzyczko? Idziemy do karczmarza wypytaĂŚ o wolnych zwiadowcĂłw i najemnikĂłw".

SzÂły dÂłuÂższÂą chwilĂŞ, jednak daleko do karczmy nie miaÂły. Po chwili wiĂŞc, staÂły juÂż u drzwi przybytku, ktĂłre Âżwawo otworzyÂły. Mroczna podeszÂła do karczmarza i donoÂśnym gÂłosem zwrĂłciÂła siĂŞ do niego:
"Witaj, Szanowny Panie. Trza nam najemnikĂłw oraz zwiadowcĂłw, co dobrze gĂłry Quentai znajÂą. Pilno nam w drogĂŞ, wiĂŞc im szybciej znajdziesz, tym lepiej zapÂłacĂŞ...i dwie szklaneczki rumu proszĂŞ"-po tych sÂłowach na stole wylÂądowaÂła niewielka brzĂŞczÂąca zÂłotem sakiewka.

Aurea · 2013-07-26 21:02:59

WiedziaÂła niewiele, ale to jej powinno wystarczyĂŚ. Po jakoÂści papieru i opisanym poÂświĂŞceniu ekipy rozumiaÂła, Âże sprawa nie jest bÂłaha. Wszystko wskazuje na to, Âże tajemnicza roÂślina znaleziona zostaÂła w najwyÂższych szczytach Quentai, bardzo trudno dostĂŞpnych i niebezpiecznych. WiedziaÂła takÂże najwaÂżniejsze – musiaÂła, po prostu musiaÂła jÂą zdobyĂŚ. ZbiegÂła na dĂłÂł po schodach nie zamknÂąwszy nawet za sobÂą pokoju. Na dole, w zadymionym pomieszczeniu siedziaÂła spora grupka ludzi, elfĂłw, krasnoludĂłw i innych ras zamieszkujÂących Devortis. W najciemniejszym rogu Sali dostrzegÂła tego, ktĂłrego szukaÂła. JakiÂś mhroczny drow usadowiÂł siĂŞ z dala od reszty, popijaÂł czerwone wino w samotnoÂści i paliÂł fajkĂŞ. PodeszÂła do karczmarza z zamiarem zamĂłwienia tegoÂż samego trunku, jednak drogĂŞ zagrodziÂły jej dwie, nadmiernie pobudzone elfki, mknÂące w kierunku lady. Podirytowana faktem, iÂż dzisiaj chyba caÂłe Devortis zapragnĂŞÂło jej zachodziĂŚ drogĂŞ ruszyÂła oburzona w ich kierunku, gdy nagle usÂłyszaÂła magiczne sÂłowa:
-...Trza nam najemnikĂłw oraz zwiadowcĂłw, co dobrze gĂłry Quentai znajÂą...
MoÂże jednak los jej sprzyjaÂł. Gdy tylko kobiety odeszÂły trunkiem zamĂłwiÂła w ich Âślad szklankĂŞ rumu, ktĂłrÂą opÂłaciwszy, skierowaÂła siĂŞ do ich stolika.
- CzyÂżby Panie rĂłwnieÂż kierowaÂły siĂŞ do GĂłr Quentai? Aurea jestem. Z zawodu alchemiczka. Chyba ÂłÂączy nas podobny kierunek. MoÂżna siĂŞ dosiÂąÂśĂŚ?

Vamirelle · 2013-07-27 12:18:32

Karczmarz zamĂłwiony trunek przed siostrami postawiÂł i skinÂąÂł do mrocznej, by z niÂą porozmawiaĂŚ. MÂłodsza elfka ujĂŞÂła wiĂŞc swojÂą szklanicĂŞ i usiadÂła nieopodal siostry odwracajÂąc siĂŞ tyÂłem do szynkwasu, by na goÂści w karczmie mĂłc rzuciĂŚ okiem. Jej wzrok zatrzymaÂł siĂŞ na mĂŞÂżczyÂźnie, co fajkĂŞ paliÂł i wino sÂączyÂł samotnie. D row. Vamirelle cicho westchnĂŞÂła i z ukosa na siostrĂŞ zerknĂŞÂła. Zawsze chciaÂła byĂŚ taka jak ona. ChciaÂła byĂŚ mrocznym elfem. Ona jednak nie w matkĂŞ, a w ojca siĂŞ wdaÂła. Z zamyÂślenia wyrwaÂł jÂą powrĂłt siostry, ktĂłra lekko siĂŞ uÂśmiechaÂła. Tak, byÂła zadowolona. Bardzo zadowolona. SiedziaÂły juÂż razem rum popijajÂąc, a Vamirelle w napiĂŞciu oczekiwaÂła na sÂłowa starszej siostry, ktĂłra powiedzieĂŚ miaÂła, co udaÂło siĂŞ zaÂłatwiĂŚ. Zamiast tego usÂłyszaÂła obcy gÂłos kobiety, co nad nimi staÂła. Zbita z tropu spojrzaÂła na nieznajomÂą, ale nim cokolwiek powiedziaÂła, mroczna elfka wedle kultury nakazĂłw wstaÂła i gÂłowĂŞ lekko skÂłoniÂła mĂłwiÂąc:
-"MiÂło poznaĂŚ kogoÂś, kto takÂże alchemiĂŞ docenia. PozwĂłl wiĂŞc, Âże i my siĂŞ przedstawimy. Na imiĂŞ mi Lasaiphiona, a to moja mÂłodsza siostra, Vamirelle, rĂłwnieÂż alchemik. ÂŚmiaÂło, dosiÂądÂź siĂŞ do nas. Wszak najlepiej pije siĂŞ wÂśrĂłd swoich."-Po tych sÂłowach zaprosiÂła kobietĂŞ gestem dÂłoni miejsce obok siebie wskazujÂąc. Nim jednak zdradziÂła powĂłd ich wyprawy, uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ uprzejmie i spytaÂła:
-"PozwĂłl mi spytaĂŚ, cĂłÂż ciÂągnie CiĂŞ w GĂłry Quentai? Wszak niebezpieczne to gĂłry i wysokie, wiĂŞc i byle spacerĂłw siĂŞ tam nie planuje."- To mĂłwiÂąc rumu nieco upiÂła.
MÂłoda elfka bez sÂłowa rum piÂła sytuacjĂŞ bacznie obserwujÂąc.

Aurea · 2013-07-31 07:40:38

UsiadÂła na wskazanym przez DrowkĂŞ miejscu, szklanicĂŞ kÂładÂąc na stole. ZawahaÂła siĂŞ chwilĂŞ przed odpowiedziÂą. Wszak nie znaÂła obecnych tutaj kobiet, a kwestia Nyphalii byÂła doÂśĂŚ...delikatna. GÂłoÂśna karczma rĂłwnieÂż nie wydawaÂła siĂŞ miejscem sposobnym do takich rozmĂłw. WiĂŞc, choĂŚ kobiety wydawaÂły siĂŞ bezpieczne, uznaÂła, Âże dopĂłki moÂże, dopĂłty w szczegĂłÂły zgÂłĂŞbiaĂŚ siĂŞ nie bĂŞdzie:
- "ZnalazÂłam pewne ciekawe opisy dotyczÂące roÂślinnoÂści wysokogĂłrskiej. ChciaÂłam przyjrzeĂŚ siĂŞ z bliska tak ciekawej florze. Wiadomo, a nuÂż coÂś alchemicznie zdatnego siĂŞ trafi."
UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i upiÂła spory Âłyk trunku. W koĂącu nie skÂłamaÂła.
- "A Panie? Chyba nie wybierajÂą siĂŞ Panie na miÂły spacerek?"

Vamirelle · 2013-08-01 21:02:15

MÂłodsza z siĂłstr jakby nieco drgnĂŞÂła na sÂłowa kobiety, po czym na starszÂą spojrzaÂła reakcji jej wyczekujÂąc. Mroczna spojrzaÂła uwaÂżnie na nowo poznanÂą, by po chwili ponownie na rozmowĂŞ z karczmarzem siĂŞ udaĂŚ. W tym czasie rudowÂłosa wzrok swĂłj przeniosÂła na kobietĂŞ i powoli odpowiedziaÂła na sÂłowa przez niÂą wypowiedziane:
-"ChciaÂłabym wierzyĂŚ, iÂż miÂłym spacerkiem siĂŞ to okaÂże, lecz niepodobna by tak siĂŞ staÂło. Wszak to GĂłry Quentai, a nie pobliska ÂłÂąka. Interesuje PaniÂą SzanownÂą roÂślinnoÂśĂŚ wysokogĂłrska, co o tyle przedziwnym zbiegiem okolicznoÂści dla mnie jest, Âże Ăłw zainteresowanie wzbudzone zostaÂło przez znalezione opisy. Zdrowy rozsÂądek kazaÂłby mi jĂŞzyk za zĂŞbami trzymaĂŚ, lecz korci mnie by spytaĂŚ, czy nie byÂły to stare opisy, a wrĂŞcz notatki bÂądÂź ich fragmenty, co jakby walkĂŞ z ogniem stoczyÂły z mniej lub bardziej opÂłakanym skutkiem?
PatrzyÂła na kobietĂŞ, niezwykle ciekawÂą jej odpowiedzi bĂŞdÂąc. DomyÂśliÂła siĂŞ juÂż, po cĂłÂż siostra jej do karczmarza siĂŞ udaÂła, wiĂŞc nie zdziwiÂło jej wcale, gdy mroczna powrĂłciÂła do nich w dÂłoniach klucz do piwnicy karczemnej dzierÂżÂąc. Na siostrĂŞ wzrok przeniosÂła, lecz ta usiadÂła obok nich bez sÂłowa klucz na podoÂłku trzymajÂąc.

Aurea · 2013-08-05 07:44:51

Zapytanie na chwilĂŞ pozbawiÂło AureĂŞ spokojnego opanowania i przez chwilĂŞ moÂżna byÂło zauwaÂżyĂŚ na jej twarzy zdziwienie, ktĂłre niemal natychmiast przeobraziÂło siĂŞ w .... wyraÂźne zaciekawienie. Jedno byÂło pewne - w tym wszystkich bogowie musieli maczaĂŚ palce, bo jak inaczej wytÂłumaczyĂŚ fakt, Âże w tym samym czasie trzy obce sobie alchemiczki odnalazÂły prawdopodobnie podobne sobie ÂźrĂłdÂła tyczÂące siĂŞ...wÂłaÂśnie, czyÂżby tej samej roÂśliny?
- Moje ÂźrĂłdÂła rzeczywiÂście do najnowszych i najlepiej zachowanych nie naleÂżÂą, jednak... - tu spojrzaÂła na klucze trzymane przez jednÂą z alchemiczek - ...to nie jest dobre miejsce na takowe rozmowy. - duszkiem dopiÂła szklankĂŞ ruchu i wstaÂła z nadziejÂą na jak najszybsze przeniesienie siĂŞ towarzyszek w ustronniejsze miejsce.

Vamirelle · 2013-08-06 09:28:48

Mroczna spojrzaÂła na swÂą mÂłodszÂą siostrĂŞ usta w pĂłÂłuÂśmiechu wykrzywiajÂąc. RudowÂłosa w duchu z ulgÂą odetchnĂŞÂła. Wszak wiedziaÂła, Âże gdyby nie trafiÂła celnie, obnaÂżyÂłaby ich plany niewÂłaÂściwej osobie, a tego starsza siostra by jej nie wybaczyÂła. Ona sama sobie z resztÂą, teÂż nie. Jak na komendĂŞ siostry wstaÂły rĂłwnoczeÂśnie, a starsza z nich do kobiety podeszÂła i spokojnym, nieco przyciszonym gÂłosem rzekÂła:
-ÂŻe temat ten niewÂłaÂściwy jest do omawiania w tymÂże miejscu, tego jestem w zupeÂłnoÂści pewna. StÂąd teÂż zapraszam do piwnicy, ktĂłrÂą dobry karczmarz zgodziÂł siĂŞ nam udostĂŞpniĂŚ, a w ktĂłrej nikt i nic przeszkadzaĂŚ nam nie bĂŞdzie.
Po tych sÂłowach na mÂłodszÂą elfkĂŞ skinĂŞÂła gÂłowÂą i podÂąÂżyÂły w kierunku piwnicy. Lasairfhiona nie czekajÂąc ani na siostrĂŞ ani na kobietĂŞ, a liczÂąc na to, Âże obie panie za niÂą podÂąÂżÂą bez zwÂłoki, do drzwi piwnicznych po schodkach stromych ruszyÂła. StojÂąc juÂż u owych drzwi, klucz w zamku przekrĂŞciÂła i drzwi lekko pchnĂŞÂła, a oczom jej ukazaÂło siĂŞ nieco obskurne pomieszczenie rozÂświetlone jedynie kilkoma Âświecami, co niemalÂże caÂłe juÂż dopalone byÂły i woskiem blat stoÂłu oblepiÂły. Pod nosem mruknĂŞÂła niby do siebie:
-Paskudnie w tej izbie, ale spokojnie.
Faktycznie, Âżywego ducha w izbie tej nie byÂło. Jeno stĂłÂł, kilka zydli, dopalajÂące siĂŞ Âświeczki, co taĂączÂący nikÂły blask rzucaÂły na piĂŞtrowo ustawione beki dĂŞbowe, co pod zasÂłonÂą pajĂŞczyn siĂŞ kryÂły wzdÂłuÂż Âścian.

Aurea · 2013-08-06 09:50:39

RzeczywiÂście dwa razy Decciance powtarzaĂŚ nie trzeba byÂło. Z niejakÂą ulgÂą ruszyÂła za elkami w stronĂŞ piwnicy. WnĂŞtrze szczegĂłlnie jej nie zadziwiÂło, jednakowoÂż do gustu rĂłwnieÂż nie przypadÂło. SpojrzaÂła z niemaÂłym wstrĂŞtem na pokryte chyba wiĂŞkszÂą warstwÂą brudu niÂż drewna zydle i bez dÂłuÂższego zastanowienia wybraÂła opcjĂŞ stojÂąco - krÂąÂżÂącÂą (zwÂłaszcza, Âże emocje biorÂąc nad niÂą gĂłrĂŞ wymagaÂły swego rodzaju rozÂładowania). Stwierdziwszy solidnoÂśĂŚ Âścian i brak obecnoÂści osĂłb postronnych, postanowiÂła dÂłuÂżej nie zwlekaĂŚ z wyjaÂśnianiem sprawy (choĂŚ szczegĂłÂłĂłw tak zaraz wszystkich zdradziĂŚ zamiaru nie miaÂła).
- ZgadujĂŞ, Âże znalazÂłyÂśmy zrzÂądzeniem bogĂłw kapryÂśnych w tym samym czasie podobne informacje. Moje znalazÂłam na targu w starej skrzyni. SugerujÂą one... - zastanawiaÂła siĂŞ jak wiele moÂże zdradziĂŚ, Âżeby zaufanie zyskaĂŚ, a na wÂłasnym siĂŞ nie przejechaĂŚ - ...obecnoÂśĂŚ niespotykanego tutaj zioÂła w GĂłrach Quentai. Czy i wasze o tym traktujÂą?
PrzestaÂła krÂąÂżyĂŚ w kĂłÂłko. ZatrzymaÂła siĂŞ po drugiej stronie stoÂłu niÂż elfki. CzuÂła, Âże ÂświatÂło dogasajÂących Âświec padajÂące jej na twarz, potĂŞguje efekt wbitych w mrocznÂą bÂłĂŞkitnych oczu.

Vamirelle · 2013-08-06 11:23:57

Mroczna wciÂągnĂŞÂła powietrze i na siostrĂŞ znaczÂąco spojrzaÂła, dajÂąc jej tym samym znak, Âże dyskusja do niej teraz naleÂży. Wszak to mÂłodsza jej siostrzyczka w ksiĂŞgĂŞ nos wsadziÂła. RudowÂłosa kazaĂŚ na swoje sÂłowa nie kazaÂła i zaraz do kobiety, co w skrzyni ponoĂŚ zapiski znalazÂła, zwrĂłciÂła siĂŞ gÂłosem, w ktĂłrym daÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ walkĂŞ z emocjami:
-"ZrzÂądzenie bogĂłw, czy teÂż inne licho, dziÂś rano przeglÂądajÂąc ksiĂŞgi alchemiczne spisane jeszcze w jĂŞzyku Starszego Ludu znalazÂłam zapiski, co podobnie do Twoich zapiskĂłw, Szanowna Pani, traktujÂą o tajemniczym ziĂłÂłku. WydawaĂŚ by siĂŞ teÂż mogÂło, iÂż ziĂłÂłko to sprowokowaÂło jakÂąÂś wyprawĂŞ, gdyÂż najpewniej zapiski z takowej pochodzÂą."
Jej zÂłote oczy wpatrzone byÂły w DecciankĂŞ, a ona sama zastanawiaÂła siĂŞ, ile jeszcze mogÂą jej powiedzieĂŚ. Nie wydawaÂło jej siĂŞ jednak, by mogÂła wykorzystaĂŚ ich sÂłowa przeciw nim. Po chwili namysÂłu dodaÂła jeszcze wolno sÂłowa wypowiadajÂąc:
-"SÂądziĂŚ moÂżna, Âże Ăłw wyprawa fiaskiem siĂŞ nie zakoĂączyÂła, jednak pytanie czy autor tych zapiskĂłw pozostawiÂł coÂś wiĂŞcej niÂż Âślad, Âże takowa siĂŞ odbyÂła..."

Aurea · 2013-08-06 11:36:57

Aurea przeniosÂła wzrok na mÂłodszÂą z rozmĂłwczyĂą. Jej przypuszczenia zostaÂły wÂłaÂśnie potwierdzone.
- Zatem te same ÂźrĂłdÂła, ten sam cel jak zgadujĂŞ. Brakuje jedynie ekipy i jeÂśli MiÂłe Panie siĂŞ zgodzÂą, moÂżemy ruszaĂŚ. - spojrzaÂła na ledwie tlÂące siĂŞ pÂłomyki Âświec. - Pora pĂłÂźna, lecz jeÂśli Panie pozwolÂą, mam wynajĂŞtÂą izbĂŞ na gĂłrze, gdzie moÂżemy spĂŞdziĂŚ noc. Do rana karczmarz powinien znaleÂźĂŚ odpowiednio przygotowanÂą druÂżynĂŞ. MyÂślĂŞ, Âże nie ma co czekaĂŚ, aÂż lato przeminie, a my bĂŞdziemy musiaÂły siĂŞ borykaĂŚ ze Âśniegiem juÂż u podnĂłÂży gĂłrskich

Ród Er Nyphala

#1 2013-07-17 06:39:22

Fragmenty listĂłw

#2 2013-07-26 09:09:08

Re: Fragmenty listĂłw

#3 2013-07-26 11:18:45

Re: Fragmenty listĂłw

#4 2013-07-26 12:17:34

Re: Fragmenty listĂłw

#5 2013-07-26 15:11:05

Re: Fragmenty listĂłw

#6 2013-07-26 18:39:37

Re: Fragmenty listĂłw

#7 2013-07-26 21:02:59

Re: Fragmenty listĂłw

#8 2013-07-27 12:18:32

Re: Fragmenty listĂłw

#9 2013-07-31 07:40:38

Re: Fragmenty listĂłw

#10 2013-08-01 21:02:15

Re: Fragmenty listĂłw

#11 2013-08-05 07:44:51

Re: Fragmenty listĂłw

#12 2013-08-06 09:28:48

Re: Fragmenty listĂłw

#13 2013-08-06 09:50:39

Re: Fragmenty listĂłw

#14 2013-08-06 11:23:57

Re: Fragmenty listĂłw

#15 2013-08-06 11:36:57

Re: Fragmenty listĂłw

Stopka forum